دیشب داشتم برنامۀ پشت پرده را می‌دیدم و می‌خندیدم. محمدرضا گار در کلیپی توصیه کرده بود که حتما ذکر بگویید و نماز بخوانید و من خودم از 7 سالگی این کارهای مذهبی را شروع کرده‌ام. این که امین فردین با آبرو بردن و فضولی کردن توی زندگی افراد می‌خواهد برای خودش اسم و رسمی سر هم کند را کاری ندارم و وضعیتش مشخص است. چیزی هم که همه می‌دانیم این است که فضای هنری کشور یک فضای مزخرف دور از مذهب است. این که حالا الناز شاکردوست با فلان قاچاقچی مواد مخدر رابطه داشته و از او ماشینی هدیه گرفته مهم نیست.
این که چرا شرایط طوری است که چنین هنرمندانی مطرح باشند و به طور مثال همین خانم شاکردوست بتواند برندۀ جایزه جشنواره فجر پارسال شود جالب است. چه فضایی بر سینمای کشور حاکم است که حاصلش چنین افرادی می‌شوند؟
مشکل اصلی به وزارت ارشاد و مسئولین سینمایی بر می‌گردد. ما فقط کفِ روی آب را می‌بینیم و آن هم بیشتر بازیگرانی‌اند که خمیر در دست سازندگان هستند. بازیگر را بگویی بمیر می‌میرد و کارهای نیست. اکثر جنجال‌هایی که بازیگران درست می‌کنند برای مطرح شدن خودشان است. اگر بازیگر مطرح نشود فراموش میشود، فراموش هم شود از نان خوردن می‌افتد.
پیرمرد بازیگری بعد از جایزه آوردن آمد و جملۀ درد آوری گفت: خدا را شکر می‌کنم که بالاخره دیده شدم. سال بعدش هم طرف مُرد. یعنی یا در وسط گود هستند یا که اصلا نیستند. فیلم‌های سال را هم که نگاه کنید نهایتا 10 تا فیلم دیده می‌شوند و می‌فروشند. مابقی آثار هنری و هنرمندان آن پایین‌ها له می‌شوند و اصلا دیده نمی‌شوند. فقط 7 درصد مخاطب سینما داریم که همین‌ها دائم می‌روند یک فیلم را نگاه می‌کنند.
مافیاهای فیلم‌سازی سینما را کنترل می‌کنند و به کسی اجازۀ ورود نمی‌دهند. فیلم‌های مستهجنی مثل سمفونی نهم راحت مجوز می‌گیرند و پخش می‌شوند ولی تهیۀ کنندۀ بیچارۀ فیلم دیدن این فیلم جرم است! می‌گفت اصلا به ما گفته‌اند شما به چه حقی فیلم ساخته‌اید؟
یادتان نرفته کلیپ ترلان پروانه که می‌گفت اصلا مدیوم تلویزیون برای بچه‌های ماست! طوری حرف می‌زند که انگار سینما و تلویزیون مال باباشان است.
و اما باز هم می‌گویم تمام این سلبریتی‌ها کف روی آب هستند، مشکل اصلی مسئولین سینمایی وزارت ارشاد هستند. افرادی که برعکس سلبریتی‌ها ظاهر و باطن‌شان یکی نیست. مسئولی که خودش فساد جنسی دارد اما با پررویی تمام می‌آید و از فساد در سینما شکایت می‌کند.
مسئولی که دو ساعت پشت مسعود کیمیایی بد و بیراه می‌گوید اما وقتی او را می‌بیند به پاچه خواری می‌افتد که آقای کیمیایی بیا برای ما فیلم بساز!
فساد موجود در فضای سینمای کشور چیزی است که خواستۀ خود مسئولین است. اگر رفیق من می‌گوید سر صحنه فیلم برداری در زمان آموزشِ کارگردانی، هم کلاسی‌هایش سر می‌شوند یا که چندتایشان پارتی می‌روند و مدل هستند این به خاطر فضایی است که آن مسئول بالاسر درست کرده.
حضرت آقا فرمود فرهنگ مثل هوایی است که در آن تنفس می‌کنیم. این هوای کثیف را کسی اجازه می‌دهد وجود داشته باشد و آن همین مسئولین هستند. ای کاش افرادی مثل همین امین فردین که خودشان را می‌کشند توجه افراد را جلب کنند، دست بگذارند روی رسوایی مسئولین و آن وقت است که جگر من یکی حال می‌آید.
درباره این سایت