با افتخار تنها وبلاگی هستم که تمام کتاب‌خانه‌های جهان نامش را نوشته و مردم را توصیه به رعایت کردنش کرده‌اند. این چند ماه هر کتابخانه‌ای می‌رفتم همه به من گفته‌اند که لطفا سکوت را رعایت فرمایید.
و اما رعایت کردن سکوت فقط ساکت بودن نیست، همین الآن اگر یک نگاهی به پست‌های وبلاگمان بیندازیم می‌توانیم یک ارزیابی کلی از خودمان به دست بیاوریم که چه قدر از پست‌هایی که نوشتیم سکوت کردنش به نوشتنش می‌ارزید یا نمی‌ارزید.
سکوت را رعایت کردن برای من یک معنای دیگری داشت، هر وقت که این جمله را در کتابخانه می‌دیدم این سؤال را از خودم می‌پرسیدم: آیا آن مبانی و شخصیتی که در وبلاگ برای خودت ساختی آیا همان هستی؟ بعد خودم را به رعایت سکوت دعوت می‌کردم.
آیا بیدار هستی یا فقط لاف بیداری زده‌ای؟
آیا به حسرت‌هایت خاتمه داده‌ای یا تمام شخصیت‌های حسرت‌گاه تاریخ هنوز در تو نفس می‌کشند؟
آیا جلوی چشمانت را گرفتی تا بتوانی جواب چشم‌هایش را بدهی؟
آیا توانستی یک بحث عقلانی بی‌طرفانه داشته باشی یا هر کس انتقادی کرد با تراکتور از رویش رد شدی؟
آیا اُمّل بودی یا فقط داد زدی طلبۀ اُمُّلی نیستی؟
و هزار آیا‌های دیگری که قابل پرسیدن است. بعد به خودم می‌گفتم اگر جواب درست را دادی که هیچی و سکوت را رعایت کرده‌ای و الا همان بهتر که واقعا سکوت می‌کردی و این لاف مجازی را با دو کلیک به مرحلۀ
میرساندی.
درباره این سایت