ما همیشه در کارهایی که می‌کنیم و کرده‌ایم دو درد داریم؛ یک استرس برای کارهایی که هنوز شکل نگرفته‌اند و یک افسردگی برای کارهایی که در گذشته انجام داده‌ایم. استرس و افسردگی از مشکلات روانیِ شایع هستند.
ما در دین دو مفهوم داریم به نام توکل و توبه، این دو، یک درمان الهی برای استرس و افسردگی هستند، اگر ما این دو خصلت اخلاقی را در خودمان نهادینه کنیم دیگر نه ترس از کاری که قرار است پیش آید داریم و نه اندوهی برای کارهایی که کرده‌ایم.
با توبه علیه گذشتۀ خودمان قیام می‌کنیم و با توکل روبروی ترس‌هایمان می‌ایستیم.
به ما گفته‌اند باید هم امیدوار باشیم و هم خائف(ترسان)، امید باعث میشود که از استرس جهنّم خود را نبازیم و ترس سبب می‌گردد که دچار عُجب و غرور نشویم.
اگر کسی واقعا دستورات اخلاقی دین را به کار ببندد هیچ وقت درگیر بیماری‌های روانی نخواهد شد.
من اگر همین الآن دین را کنار بگذارم، انگار که بنزین حرکت ماشین خودم را دور ریخته‌ام، هیچ غایتی جز خدا این قدر بزرگ نیست که ارزش تلاش کردن داشته باشد، اگر خدا نباشد دیگر برای چه بنویسم؟ برای چه اصلا زندگی کنم؟ اگر معادی نیست برای چه به حقوقی نکنم؟ برای چه نباید دست به ی بزنم؟ برای چه اصلا باید نفس بکشم؟ خودم را خواهم کشت و تمام.
درباره این سایت