چند روز پیش مشغول تماشای کلیپی از سایت TED بودم. سخنرانِ مجلس :| در مورد تحقیقی حرف می‌زد که 75 سال به درازا کشیده، تحقیقی بر روی انسان‌ها جهت رسیدن به این سوال که چه چیزی باعث میشود که انسان‌ها احساس خوشبختی کنند؟ این تحقیق توسط 4 نسل از محققین صورت گرفته و همچنان هم ادامه دارد.
در نظرسنجی‌ای که امسال از جوانان شده بود 80 درصد ثروت را هدف خود و باعث خوشبختی بیان کرده بودند و 50 درصد مابقی هم شهرت. اما هیچ یک از این‌ها علت خوشبختی افرادِ این آزمایشِ 75 سالۀ دانشگاه هاروراد نبود.
این تحقیق در یک کلام توضیح می‌داد که انسان‌هایی در پیری احساس خوبی داشته‌اند و حتی بیشتر عمر کرده‌اند که حرص و جوش کمتری خورده‌اند و از همه مهم‌تر ارتباطات(relationship) بیشتری با دیگر افراد داشته‌اند. انسان‌های تنها و منزوی زودتر بیماری‌های پیری را گرفته‌اند، و در تنهایی احساس بدتری هم نسبت به دیگر افراد داشته‌اند.
حال بیاییم و نتایج این آزمایش را بگذاریم کنار آموزه‌های دینی، صلۀ رحم؛ یکی از مواردی که در دین ما سبب تغییر تقدیرمان میشود و نبودش عمر را کوتاه و انجامش سبب افزایش عمر میشود! بگذاریم کنارِ این جمله که ید الله مع الجماعة» و تأکید بسیار بر کارهای جمعی، غذا نخوردن انفرادی، تنها نخوابیدن و اصرار بر روی نماز جماعت.
در انتها هم یک مقدمۀ دیگر اضافه کنیم با مضمون حدیثی به این عنوان که خداوند ابا دارد که کاری را به غیر از مسیر اسباب و علت‌هایش انجام دهد»
نتیجۀ این حرف‌ها هر چی شد الآن در ذهن شماست و نیازی به بیانش نیست.
درباره این سایت